HypatiA
@Hypati_A
Evli... Matematik, kitap, kahve ve külliyat bitirmeyi sever...
Lisans
Ankara...
1083 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
...gurbete düştün mü, sılayı unutacaksın derdi. Unutmadın mı, kor insana pek derdi. İş miş tutamazsın, aklın fikrin dağılır...
Everest YayınlarıKitabı okudu
...kardaşlar, biz biz olalım, şehirlinin dolabına düşmeyelim. Anam avradım olsun, bizi yek ekmeğe mühtaç ederler!...
Everest YayınlarıKitabı okudu
İnsan sadece güzel olduklarını hatırlıyor...
Anime film ve film yönetmeliği yapan yazar, 
Genki Kawamura nın "Annem Kokan Çiçekler" kitabı, ölüm, yaşlılık, anne, baba üzerinden beni derinden etkileyen cümlelerin olduğu hafıza ve yaşanmışlıklar üzerinedir. Bu ara okuduğum kitapların benzer konular üzerinde ilerlemesinden midir, hassas olduğum bu dönemden ötürü mü bilemedim, hep bı gozlerim dolarak okudum...
Hafıza-hayattaki rollerimiz üzerinden baba olmak üzere olan bir evlat ve demans hastalığına yakalanan bir annenin hikayesidir. Geçmiş sorgulamaları, hatırlatmaları, günlük hayattaki unutmaları çok manidardı.
Eskiden elli sene bile yaşayamazdı insanlar. Uzun yaşamaya başladığımızda kanser olduk. Kanseri tedavi etmeye başladığımızda daha da uzun yaşamaya başladık, şimdi de Alzheimer hastaları arttı. İnsanlar ne yaparlarsa yapsınlar hep bir şeyle savaş halinde olmak zorundayız. "Hayat savaşı, kimlik üzerinden rollerimiz, bize yüklenen haller" yani yaşamak kendi başına zor bişi zaten. Dünya tüm bu hallerle çok tuhaf ve tehlikeli bı yer oluveriyor. Yaşanan herşeye rağmen annelik içgüdüsü bir türlü arkaya bırakılamıyor. Aşk gibi, acıma gibi, hüzün gibi.
Kendimizi felç geçirmiş gibi hissettiğimiz ikilemler içinde yaşadığımız unutma-hatirlama, çocuk konumundayken-ebeveyn olma, zaman geçsin derken-zamanı geri alma isteğimiz hayat ikilemlerini hep karşımıza çıkarır. Hayatın gerçeklerine vurguları olan bu kitabı akıcı olan diliyle üzülerek okudum. Yazarın diğer kitaplarını da okumak isterim denk gelirse, zira hiç yormayan bı üslubu var yazarın...
Okur Takip Önerileri
...İnsan sadece güzel olduklarını hatırlıyordu...
SON
Sayfa 205 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
Anne, üzgünüm. Tamamen unutmuşum :(((
...Herkes bir şeyler unutuyor.
Ama bence sorun değil bu...
Sayfa 203 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
..."Ben... baba olabilecek miyim acaba?" Hep kalbinin derinliklerinde gizlediği bu soruyu dile getirdi.
İzumi kendisini bildi bileli bir babası yoktu. Hayranlık duyduğu, güvendiği, korktuğu, nefret ettiği bir babası. O eksiği annesiyle birlikte doldurmuşlardı.
O zaman babalık neyin nesiydi?...
Sayfa 161 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
...Doğum günümü kimse unutmaz ama kimse de hatırlamaz...
Sayfa 153 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
...Şu karmakarışık annelik içgüdüsünü bir türlü arkamda bırakamiyorum. Aşk gibi, acıma gibi, hüzün gibi. Bu hissi duyduğumda hareket edemez oluyorum...
Sayfa 149 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
..."Zaman" çalıyorlardı. Kasabadaki yetişkinler fark etmeden zamanlarını çaldırıyor, durmadan çalışıyorlardı. Küçük kız bunu fark edip çaldıkları zamanı geri almaya çalışıyordu.
Aile fotoğraflarıyla dolu bir albüm, eski bir çanta, ahşap ayı, flama. Çaldıkları şeyleri düşündüm. Hepsinin "anı" olduğunu fark ettim. Bir an tüylerim diken diken oldu ve arkama baktım...
Sayfa 147 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
..."Dünya ne de tehlikeli"...
...Onu bunu geç, gerçekten çok tuhaf."...
Sayfa 146 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
...Zamanımı gökyüzünden geçen uçakları, raylardan giden trenleri sayarak geçiriyorum.
Etrafa öyle boş boş baksam da dünya kendi kendine hareket ediyor. Hem terk edilmişim gibi kaygılı hissediyorum hem de nedense rahatlamış gibiyim. Bu iki his birleşip beni felç ediyor...
Sayfa 140 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
...Yaşamak kendi başına yeterince zordu. Çok fazla değerli şeyi unuttuğumu düşünmüyor değilim, ama hatırlayamıyorsam herhalde o kadar da önemli değillermiş...
Sayfa 130 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu
...Anılarını ve mantıklı düşünme kabiliyetlerini kaybetseler de el alışkanlıkları yok olmuyor. ...Demansın kendisini iyileştirmek çok zor ama stres kaynaklarını azalttığımızda semptomları durdurabileceğimize inanıyoruz...
Sayfa 117 - Doğan Kitap — Dünya EdebiyatıKitabı okudu