O zamanlar ağaçlar neşeyle,inatla yükselirdi havaya,o zamanlar bahçede nergisler ve sümbüller ışıl ışıl bir güzellikle açardı,henüz pek tanımadığımız insanlar bize nezaketle,şefkatle yaklaşırdı,çünkü pürüzsüz alınlarımızda,bizim hiç bilmediğimiz ve büyümenin telaşıyla istemeden,farkına varmadan yitirdiğimiz tanrısallığın soluğunu hissederlerdi hala.
Sayfa 27