tek kişilik bir kalabalık,
senden açık ara yalnızım
Her şeyi zamana bırakarak
unutmam için sarf edilmiş,
boğazımda düğümlenen sana dair sözcükler
En derin anlamlarıyla bile kifayetsiz,
efsuni güzelliğinin nazarında bir hiçtiler
Işıklarını söndürme umutlarımın,
dokunma, kapalı kalmasın hiçbir şey
Rahledeki kitap, sokak lambaları
Ve en kötüsü de başkasının ellerini tutan avuçların
Okur Takip Önerileri
Gözlerinden ihraç edilmiş
kapalı bir kabullenmeyi, bir
dua gibi sazının tellerine hüzün
sızmış bir türküde yakabilmeyi
Kaçak yapılardan gözlerine inşa
ettiğim şehirlere sığınıyorum
İrtifasını kaybetmiş mutluluklarımı
ipi kopmuş uçurtmalara bağlıyor,
Çocukluğuma vasi atadığım salçalı ekmekle,
kıvırcık saçlarında düşlerimi tarıyorum
Ömürlük giyerim diye bir beden büyük almıştım seni yüreğime
İyi insanları severim, sevdim, her zaman sayıp sevmeye de hazırım..."
Yakışıklı olmak bir meziyet değil: akıl, zekâ, duygulu olmak sevdirir insanı.
Zihni kuru çalılılıklar gibi her şeye takılıveriyordu.
Bekleyecek gücü olanın işleri eninde sonunda yoluna girer."
Şunu da söyleyeyim: Ben kendi hayatımı yaşıyorum Krestyan İvanoviç. Kendi yolumda ilerlemeyi seviyorum. Hiç kimseye bağımlı olmadan yalnız yürümeyi seviyorum
Anlamak, acı verir.
Gerçeklik, acı verir.
Unutmayacağım ben seni,
Her ne olursa olsun...