Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Kader

Bahane ararken ki acizliğin kadar kibrin vardı karşımda Ve kendini önemsediğin kadar değildin benim umurumda. Unutmayasın! Kibirliye kibir sadaka
Reklam
Şüphe "başlangıç"tır...
Bende sığar iki cihan, ben bu cihana sığamam.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Okuduğum her kitapta hiçbir şey bilmediğimi daha çok fark ediyorum. Her bitişte okuduğum en iyi kitap bu diyorum. Bir sonra ki kitap geliyor en iyisi bu diyorum. En iyisi yok sanırım. Hepsi iyi :)
Millet nasıl bu kadar güzel fotoğraf çekebiliyor ya? Ben elim titremeden bir fotoğraf çekebilsem şükrediyorum.
Reklam
Kitaplık raflarının aynı sırada devam etmesi gerektiğine takılan bir ben miyim? Biri yukarıda biri aşağıda olunca sanki tüm oda benim gözümde dağınık. Yine kitaplık biraz geniş olmalı, kitaplar nefes alabilmeli şu an ki kitaplığımda ne yazık ki bu mümkün değil. Umarım en kısa zamanda kitaplarıma nefes aldırabilirim.
Acaba günümüzde konuşma dili ile yazma dili aynı mıdır ?
Safvân b. Muhriz der ki: "Dâvud Peygamber'in ah çekmek için özel bir günü vardı. O gün "Ah Allah'ın azabından! Ah Allah'ın azabından! Ah Allah'ın azabından! Ah demeden önce..." derdi. Safvân bir gün meclisinde bunu anlattı ve ağlamaya başladı. O kadar ağladı ki kendine gelemedi, kalkıp gitti.
Baba'lar ağlayamazmış.
Anlamak önce gönülden geçer.
Reklam
Yanlız olmaktan ziyade, anlaşılamamanın verdiği bir kalabalıktayım. Anlatmıyorum, biliyorum anlaşılmayacak. Anlamaları için gökyüzünde bir bulutu aynı surette görmemiz gerekirdi. Ben göğe bakıp içim gökyüzü derken onlar yağmur yağacak diyebilir. Bu da kendine verdiğin değeri ortaya koyar. Basitleştirmek ve herkesleşmek. Zamanın kalıplaşmış sezilerine baş kaldırmak.
Anlatmıyorum çok hissettiğimi. Yazık değil mi kelimelerime sırf siz hissedeceksiniz diye.
Öyle sancılı bir durum ki bu Sanki bir kadının doğum sancısı, Veya bir fikrin var oluş savaşı. Fark ise Sancı sonunda ne bir evlat var, Ne de bir fikir. Nefis kalıyor yalnız benle... Ömür, nefse gebe
Kimselerdi, kimsesizliğim...
Çare, çaresizliğimde.
Yaşamak beni boğuyor ama ölümden de korkuyorum.
Reklam
Bazı acılar "nakşîdir" gizli çekilir.
Konuşabilecek kimsem olsaydı kitap paylaşılan bir platformda yakınmaz idim derdimden.
Sen, kuş misali uçmasın diye nefesini içinde tutuyorsun. Sonra birisi geliyor ve yoluyor kanatlarını.
Ben mi? Ben herkes ağlarken ""tükenmedi hayat,ümidim sizsiniz" deyip. Ümidini kaybedenim...
En acısı da boğazımda yumru olanları hiçbir kimseye söylemiyor oluşum.
Elimden kayıp gidiyordu babam ve ben hiçbir şey yapamıyordum.
Reklam
Eğer ki bütün sosyal medya hesaplarımı çok iyi kullanıyor olsaydım kendimde eksiklik arardım.
İlim edinmek, insana kendi haddini bildirir; kim de kendi haddini bilirse, kulluk ona kolaylaşır.
İman gömlek gibidir. Bazen giyersin bazen çıkarırsın.