Sıradan ailelerin ve bireylerin sıradan hayatlarını tasvir eden ama aslında bireylerin iç dünyasinda kopan fırtınayı resmeden 16 şahane öykü okudum. Kesin dönüş yapmış gurbetçi bir ailenin çocuğu olarak, gurbetçi aileyi ve onları bitmeyen bir özlemle bekleyen çocuklarınin öyküsü ("Adiue Hala") en etkilendigim hikayeydi diyebilirim. "Nasıl olsa birgun vatana geri donecegiz," düşüncesiyle çocuklarını vatanda bırakıp giden birinci kuşak gurbetçilerle çocukken çok karşılaştım. Bitmeyen hasretlerin, ailelerinden ayrı kalan çocukların kokusunu, hüznünü, resmini hala hatırlarım. Benim için kitapta öne çıkan ve coğrafya kaderdir dedirten bir diğer öykü de muhtemelen hipofiz bezi rahatsızlığı nedeniyle boyu aşırı uzayan ve gerekli tedaviyi alamadığı için zor bir hayatı yaşamak zorunda kalan Ramiz'in hikayesiydi.
Tematik olarak bu kitapta sanki biraz daha sıradan gibi görünen ama aslında gözden kaçan konuları ele alması ve duygu sömürüsüne kaçmadan, derinlikle ele alması bana ayrı bir keyif verdi. Aynı zamanda Sait Faik Hikâye Armağanı Ödülünü hak etmiş bir eser olarak okumayı seven yada alışmaya çalışan herkese tavsiye edilebilecek türden bir kitap.
