Masal bu ya, köyün birinde derin mi derin bir kuyu varmış. Uzun yıllardır kuyuda yaşayan akrep ve yılanlar köylülere zarar veriyormuş. Ama kuyu o kadar derinmiş ki, onu doldurabileceklerine köylüler hiç ihtimal vermemişler. Bir gün bir genç eline bir avuç toprak alıp kuyuya atmış. "Bunu neden yaptın?" demişler, "kuyu çok derin onu bir avuç toprakla dolduramazsın." Genç, diğerlerinin ne söylediğine aldırmadan bir avuç toprak daha alarak kuyuya atmış. Bir avuç, bir avuç bir avuç daha. Toprağı öylesine tutkuyla avuçlayıp, öylesine inançla atıyormuş ki kuyunun içine, bunu gören diğer köylüler de bu tutkuya kapılmış. Hep birlikte gece gündüz demeden avuçlarıyla toprağı alıp kuyuya atmışlar. Derken bakmışlar ki, kuyu tamamen dolmuş, ortada ne akrep kalmış ne de yılan.
Umudunu kaybetmeden kör kuyuları doldurmaya kendini adamış tüm dostlara selamlar....