Bir yerde okumuştum; "insanın dostu yoktur, saadetin dostu vardır." diyordu. Her şey yolunda iken herkes herkesle beraber olur, mühim olan zor gününde yanında olabilecek dostu, sevgiliyi bulabilmek. İnsanın rengi, karanlıkta belli olur.
Rabbim! Derin kederler, güceniklikler, sitemler, küskünlükler, kırgınlıklar, cürümlerim kadar büyük acılar içinde geliyorum. Baştan başa hatayım ben de. İyi de benim içimdedir kötü de. Şeytan da benim dilimden konuşur Melek de. Habilde benim Kabil de. İsyanım yoktur Sen şahitsin,hâşâ, ama küstahlığımı, gafletimi, heveslerimi affet. Kapından çevirme geri. Silme kayıtlatından, beni de hesaplarına dâhil et. Bana da "Kulum," de, beni de defterine kaydet.
Bana da nasip et. Gidecek yerim yok. Benim de yolumu açık et.
Sahi, bu dünyada öyle bir yer var mıdır? Bütün insanların mutlu olduğu, bütün- kedileri köpekleri haydi haydi- örümceklerin bile incitmekten korkan, karıncaları ezmekten sakınan, tek bir çocuğun bile acı çekmesine göz yummayan insanların, sadece o insanların yaşadığı bir yer?
Yeryüzünü cehenneme çeviren kanunlar ve gelenekler oldukça ; yüzyılımızın üç sorunu olan erkekğin yoksulluk yüzünden alçalması, kadının açlık yüzünden kötü yola düşmesi, çocukların eğitimsizlik yüzünden cahil kalması sürdükçe daha geniş anlamıyla yeryüzünde, cehalet, sefalet ve hıyanet bulundukça bu kitaplar faydalı olmaya devam edecektir.
Ağızların tadını kaçıran ÖLÜMÜ ÇOKÇA HATIRLAYIN..
Niceleri geldi neler istediler
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler
Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler
Bu dünya kimseye kalmaz bilesin
Ergeç kuyusunu kazar herkesin
Tut ki, Nuh kadar yaşadın zorbela
Sonunda yok olacak sen değil misin?