144 syf.
·
Puan vermedi
Dünya öyle bir yerdi ki acının da, mutluluğun da dahası, daha fazlası hep vardı.”
Okur Takip Önerileri
İnsan dediğin gökte bulut. Yaşam ne yana eserse o yana sürükleniyormuş.
Yaşamı da ölümü de aşmıştım, çünkü artık ne yaşama arzusu duyuyor, ne de ölümden korkuyordum. Hiçbir şey istemiyor, hiçbir şey ummuyordum. Hiçbir şeyden korkmuyordum. Bu yüzden özgürdüm. Çünkü yaşamımız boyunca bizi köleleştiren isteklerimiz, umutlarımız, korkularımızdır. Özgürlüğüm onları öfkelendiriyordu. Hala istediğim, hala korktuğum, ya da hala özlediğim bir şey kalmış olması hoşlarına giderdi. O zaman beni bir kez daha köleleştirebilirlerdi.
