Garip gönül ağlayıp, ah etme
Bu göz yaşının süresi vardır
Mahşere intikam kalır mı böyle
Her zalimin ettiğini bulması vardır
Aşk dedikleri sırata benzer ince
Ye, iç, eğlen gam çekme bence
Kavuşma günü bir gün gelince
O yarin kapına gelmesi vardır
Eski sözdür her dem söylenir
Güzel altın ister istemez gazel
Varlıklı bir aşık bulsa bir güzel
Fakiri gurbete salası vardır
Geçen bir film izlemiştim the giver orda da insanlar acı çekmesin diye hisleri alınmıştı anıları yok edilmişti renksiz bir dünyaydı acı yoktu ama insanlar robotlardan farksızdı. Acılar hisler bence bizim birer parçamız belki de biraz onlar anlam katıyor bize ne dersiniz?
Haklısınız, bizleri birbirimizden farklı kılan şeyin duygularımız olduğunu düşünüyorum. Yüreğimle ve fikirlerimle insanım diye ifade ediyor bu durumu Dostoyevski, sanırım en güzel böyle ifade edilebilir bu durum.