MEM
@MEMpnbr
Anarşist...
55 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
178 syf.
·
Puan vermedi
·
13 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Ölmüyorum yokluğunda
Eskiyorum
Eksiliyorum
Bir bir kopuyor
Yüreğime astıkların
Gülüşün sonra
Ve inancım
En çok da sen kopuyorsun
İlmeklendiğin yerimden
Yüreğimden...
Keder bu topraklarda kadınlar için kaderdir...
Bilmesek keşke
İpe çekilmiş tek bir sesi
Bilmesek
Kıyama durmuş ağıtları
Bilmesek
Bu intihar çok ölümlü...
Yüzyıllardır dünyanın var olma sürecine çeşitli anlamlar yüklendi. Bence dünya, kadınların sırtında yaşamın yorgunluğundan oluşmuş kamburdan meydana gelmiştir...
Atları vurdular
Gülleri
Kelebekleri
Vurdular zamanın aynalarını
Ezgileri, dağ kırlangıçlarını
Vurdular yalın ayak çocukları
Vurdular bizi
Yaylalar yoksunu
Zulmün ellerinde...
Kimse bilmeyecek
Uzun uzadıya üşüyecek sustuklarımız
Göçecek Nisan soluksuz bir kederle
Kimse bilmeyecek
Bir Anka'nın kırık kanatlarında
Üşüyecek sustuklarımız...
Savaşların çıkış sebepleri değişken olsa da ham maddesi insandır...
Uçmayı yeni öğrenmiş bir yavru güvercindir Stîya Zînê...
Yüreğinde korkuyla yaşayanlar yaşamış sayılmazlar...
Yalnız kalmış, umudunu yitirmiş insan yarı ölü bir insandır...