Özgül Eren
@M_Cyrano
@ozguleren
9 Kasım
148 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanlık öldü mü?” dedim.
“Yok,” dedi, “ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?
İnsanların seni yarı yolda bırakma ihtimalini unutma.
O kadar kalabalığın içinden birkaç insana benzer insan çıkmaz mı.
Okur Takip Önerileri
Çünkü alışkanlıklardır aile. Söylenmese de bir hareketle veya davranışla söylendiğinden emin olduğun cümlelerdir. Hatıralardır. Ve geçmiş ama geçmeyendir. Keşke’dir aile. Kızarken bile rutine bağladığımız ve sonu hep affetmeye, affedilmeye çıkan, aslında kısa ama bize uzun gelen yoldur. Rutindir aile.
Keşke gitmenin artık geri gelmemenin telafisi olmayıp hep ve özellikle yara kalacak olanın ve pişmanlığı hiç geçmeyecek olan beş harflisidir. Her harfi bin cümlelidir keşke kelimesinin.
Çoğul eki kalabalıktır ve ölümü kalabalığa giydiremezsin. Ölmek tek kişiliktir.
Çocukken kendilerine “büyüyünce insan olacam” diye söz vermemiş bu adamlara artık amca demeyecektim.
Acıya en çok ve en hızlı kadınlar koşar. Alışıktır çünkü acının içinden geçmeye.
Artık öğrenmişti Nazife, her yerde üzülebilirdi. Üzülmenin yurdu yoktu.
Kelimeler hep çocukları üzecek değil ya, sessizleri de büyüklere dert oluyor. Gıcık ederek de intikam alınır. İntikam herkesin gücüne göredir. Ama rengi hep karadır.
O susmayı biliyor. Susan kızları herkes seviyor.