"Sosyal medayayı telefonumdan sildim. 1000 k hariç. Şimdi burada geçiyor günlerim. Daha çok kitapla, daha çok okumayla, okurla, yazarla.. huzurla..
Zamanım, dikkatim, odağım benimle..
Gözetleme kültürünün dışında özgürce sadece alıntılarla yaşıyorum. Tezimi yazıyorum, yorulunca kitaplarımın kucağında dinleniyorum. Kedilerle ve sanatla huzuru tanımlıyorum."
Gerçekte reformların halk için yapıldığı sık sık tekrarlanır. Ama bu sözden öteye gitmez. Reformcular, reformu sosyal özünden tecrit edip, kendi psikolojik tatminlerine yarayışlı bir çerçeveye bilerek veya bilmeyerek oturturlar.
Online alışverişte daha uygun olduğunu bile bile, kitabevinden gidip almak. Dokunmak, koklamak, sayfalarını çevirmek, bağrına basmak. Taze kitap kokusuyla yandaki kahvede kahve içmek. Eve uçarak gelmek. Bir tur da evdeki kediye kitapları koklatmak. 🐱 Taze kitap kokusunu pisim de seviyor ne hoş. 🐈
Alelacele fotoğraf çekeceğim diye poşeti altında bıraktım.
Hayret makamının çocuklara mahsus o saflığını kibirlerine yediremedikleri için modern dünyaya çocukça sorular sormak yerine sivilcelerini saklayıp zekâ gösterilerinde bulunmayı yetişkinlik sayıyorlar.
Düşünme'nin son gayesi, en basit, en yalın kavramlara ulaşmak olmalı; zira düşünme'nin kemâli, bir nokta'dan hareket edip yine bir nokta'da son bulmaktır.