sana yazmakla başlıyor ilk cümlem. satırlarımda dolaşıyor adın, sense yitik bir cümle oluyorsun okudukça kaybolan. hatıralar yetmiyor seni bulmaya . bir gölgeye soruyorum seni bilmiyor. nerdesin diye bir çığlık kopuyor sokakta . rüzgarın getirdiği kokuya soruyorum seni, yitik bir bahar tazeliği aradığım diyorum öyle kalıyor sözlerim ... cümlelerimde yitecek seninle birlikte, ben kaybolacağım yokluğunun gölgesinde. harfler yetişmiyor kayıp tılsımlarına zamanın sensiz cümlelere alışıyor zihnim, kızamıyorum sana , bulamıyorum seni. biz seninle denizin kıyısında hani o yorgun taşların üstünde susmuştuk hatırladın mı diye soruyorum? sessizliğinden anlaşılıyor susutuğumuz, devam ediyoruz yine susmaya, kendimle, yokluğunla.