Macide Şekerci
@Mcdsek
“Bir yer var, biliyorum; her şeyi söylemek mümkün. Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; anlatamıyorum.”
Psikolojik Danışman
29 Mayıs
24 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Travma hayatımıza verdiğimiz anlamı değiştirebilir, tanı el kitaplarında kolayca kategorize edilemeyecek duygular ve tecrübeler üretir.
Okur Takip Önerileri
Gerçek mizah bir insan kendi kişiliğini önemsemekten vazgeçtiği anda başlar.
Günümüz insanı enerjiyle dolu, çalışkan ve sağlıklı, ayrıca hep gergin ve soğuk. Kusursuz bir insan. Önümüzdeki savaşta olağanüstü başarılı olacak bir tür. Aslında bunlar beni ilgilendirmiyor, çünkü ne günümüz insanıyım ne de çağdışı kalmış biri. Ölüme doğru kararlı adımlarla yürüyorum. Duygusallığa karşı değilim.
Ah Harry, yuvamıza ulaşana dek ne çok pisliğin ve saçmalığın içinde düşe kalka yol almamız gerekiyor! Üstelik bize yol gösteren de yok. Tek yol göstericimiz yuvamıza duyduğumuz özlem.
Gerilere döndüğümde ona olan sevgimin ve bağlılığımın ne denli büyük olduğunu daha iyi anlıyorum çünkü ihaneti bende onarılmaz bir yara açmış.
Tüm çabamı, tamamen rastlantı sonucu sahip olduğum birkaç yeteneğime ve ilgi alanıma yöneltmişim, kendi kendime, şiiri, müziği ve felsefeyi iyi bilen, duyarlı ve bilgili bir insan tablosu çizip yaşamımı da buna uydurmuşum; diğer yönlerimi, içgüdülerimi, dürtülerimi ve yeteneklerimi can sıkıcı yükler gibi görüp keşmekeş içinde bırakmışım, adına da Bozkırkurdu demişim.
Çünkü ben de sana benziyorum, senin gibi yalnızım. Yaşamı da insanları da kendimi de çok az seviyor ve önemsiyorum. Bizim gibi insanlar vardır hep, yaşamdan en yüce olanı uman, onun anlamsızlığına ve kabalığına bir türlü alışamayan.
Yoluna çıkan her küçücük çiçeğin ve geçen her anın değerini bilen birine yaşam kesinlikle boyun eğerdi.
Algılamanın getirdiği dehşeti atamıyordum bir türlü.
Oysa biliyor musun, sonsuzlukta zaman diye bir kavram yok. Sonsuzluk bir andır, ancak bir şakanın sığabileceği bir süreçtedir.
Hayır, hiçbir güç beni, kendimle yüz yüze gelmenin ölümcül korkusuna, yaşamımı yeniden düzenlemeye ve bir kez daha her şeyi silip yeniden başlamaya istemezdi; çünkü bu süreçte amaç huzura ve sükunete kavuşmak değil, kendi benliğini yeniden yok edip yeniden yaratmaktı.
Yaşamımın darmadağın olduğu her kez bir şeyler kazandığım yadsınamaz; biraz özgürlük, birazcık da ruhsal gelişme ve derinlik ama bunların yanı sıra artan bir yalnızlık, buz gibi bir durgunluk be yabancılaşma.
Sayfa 66Kitabı okudu