Yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirdim. Sessizlikte, tahtımda bir başıma oturarak sabırla, tatmin ve zafer hissinin içime dolmasını bekledim. Bekledim, bekledim, bekledim.
Ama o his bir türlü gelmedi.
Neden onu yakalamaya çalışıyordum? Gemma bana karşı her zaman nazikti ve belki şimdi bile nazik davranırdı, içimde tuhaf, vahşi bir umut büyüdü. Herkes içinde Gamma beni yaptığım onca şeye karşın kabul edecek kişiydi.
...
Sonra Gemma bizimle yüzleşmek üzere döndü... ve elinde bir yay vardı. Yayı kaldırdı ve oku attı.
Eğilemeyecek kadar şaşırmıştım.