Kendi hayatımı etkileyen ve artık etkilemesini istemediğim o kadar şey var ki… sadece kaygıyla yaşıyorum asla eskileri unutamıyorum. Eleştiriyi, anlatılan derdi, verilen sözü… unutmuyorum ama iş kendime gelince ne yaptığımı şaşırıyorum diyorum ki; ben ne yapıyorum? Ne ara ne yaptığımı bilmez oldum? Yapmam gereken çok şey var, çabaladığım hatta çok isteyip elde ettiğim şeylerin şu an önümde fırsat olmasına rağmen hâlâ geriye dönük yaşamaktan bu fırsatları değerlendirememekten
Çok yoruldum. Diyorum ki; Melek sen bunlar için çabaladın e hani şimdi niye geri kalanı için gayret etmiyorsun? Ama yok ben eskileri bırakamıyorum. Hatta o eskiler zamanında nasıl özgüvenimi etkilediyse, şu an onca şey başarıp bunların bilincinde olmama rağmen kendime inancım o kadar az ki… benim önce kendimi ikna etmem gerek yapabileceğime dair ama zor gibi eskilerden çıkmadığım sürece zor gibi…