Schopenhauer'un belirttiği gibi, "Fikirler, her zaman akmayan ahlak kaynakları açıldığında iyi duygular biriktirmeyi başaran ve fırsatını bulduğunda ihtiyaç duyulan noktalara dağıtım kanallarıyla bölüştüren bir barajdır."
Gözyaşı kadar kahkaha da bulaşıcı değil midir? Saçmaladıkça daha çok gülündüğü doğru değil midir? Üzgün ve kuruntulu bir kişinin tüm ailenin canını sıktığı görülmemiş midir?
"İtiraf etmeli ki eğitim sırasında çekilen sıkıntıların hiçbiri, duyarsız çocukları yetiştirmeye çalışmakla kıyaslanamaz. Akıllarındaki tüm düşünceler, sadece dikkatlerinin daha fazla dağılmasını sağlıyor. Her şeyi duyup hiçbir şey istemiyorlar."