Bir rahip, bir oduncu ve başka bir adam, yağmur fırtınasından Rashômon adlı eski bir kapı kulübesinin kabuğuna sığınıyor. Rahip ve oduncu, cesedini üç gün önce bir orman korusunda bulduğu öldürülen bir samurayın hikayesini anlatıyor. Her ikisi de cinayet davasında ifade vermek üzere çağrılmıştı; cinayet işlenmeden hemen önce samuraylarla karşılaşan rahip ve ormanda yolculuk yapan karısı. Duruşmada ifade veren diğer üç kişinin, güya tek doğrudan tanık olduğu iddia ediliyor: Samurayı öldürdüğü ve karısına tecavüz ettiği iddia edilen Tajômaru adında kötü şöhretli bir haydut; samurayın beyaz pelerinli karısı; ve bir araç kullanarak tanıklık eden samurayın kendisi. Üçü benzer şekilde yapılandırılmış bir hikaye anlatıyor - Tajômaru'nun karısına tecavüz edebilmek için samurayı kaçırıp bağladığı - ama sonuçta birbiriyle çelişen, motivasyonlar ve gerçek öldürme farklı olan şey. Oduncu, Rashômon'a duruşmada söylediğinden daha fazlasını bildiğini ortaya çıkarır ve böylece kendi eylemleri sorgulanır hale gelir. Ancak Rashômon'daki başka bir keşif ve bu keşfin sonucunda ortaya çıkan eylemler, oduncunun kendi insanlığını ya da insanlık eksikliğini yeniden odak noktasına getiriyor.
