Bu durumda soruyor Aristoteles: Insan nasil yasamalidir? Iyi bir yasam surmek icin neye ihtiyaci vardir? Yanit kisaca soyle: Insan ancak butun yeti ve olanaklarini ortaya koyabilir ve kullanabilirse mutlu olur.
Kitapta anlatilmak istenen durum etkileyici ancak betimlemenin azligindan midir, çeviriden midir bilemedim, kitapta biraz eksiklik varmis gibi hissettim. Mutlulugumuz için 'her türlü' imkanin saglandigi bir dünyada kitaplarin ve düsünmenin eksikligini hissedebilir miyiz? Düsünmedigimizi farkedebilir miyiz? Düsünmeye baslarsak birileri rahatsiz olur mu? Kitap bu tür sorulari kendimize sormamizi sagliyor.
Beni sopalarla dövdüler. Kirk yasima geldigimde, kör aletimin ucu benim için iyice sivrilmisti artik. Cehaletini gizlersen kimse sana vurmaz ve asla ögrenemezsin.
Narsizim, çok iyi anlatılmış. Kendini sevmenin, üstün görmenin bir sonu yok, hep daha fazlasını isteyeceğiz. Kitaptan uyarlama filmi de var ayni isimle. Ama kitap cok daha iyi.
1. Karamazov Kardeşler | Fyodor Dostoyevski
2. Yeraltından Notlar | Fyodor Dostoyevski
3. Savaş ve Barış | Lev Nikolayeviç Tolstoy
4. Kroyçer Sonat | Lev Nikolayeviç Tolstoy
5. Madam Bovary | Gustave Flaubert
6. Aşk Üzerine | Stendhal
7. Kayıp Zamanın İzinde | Marcel Proust
8. Körleşme | Elias Canetti
9. Bulantı | Jean Paul Sartre
10. Yabancı |