Nergis
@Narcissus82
Hayat mecburi bir yolculuk hikayesidir...
Umutlar kaybolsa da hayaller yolunu bulur elbet...
Fen Bilimleri Öğretmeni
Hacettepe Üniversitesi
1863 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Aynen öyle...
Insan yaşama gücünü her zaman elde ettiklerinde bulmaz.
Bir düşü büyüten onun uzaklığı değil midir biraz da???
Sayfa 25Kitabı okudu
Aynı fıkraya yüzüncü kez de anlatılsa aynı coşkuyla gülecek kadar yoksundular..... Kendi yazları geçince, çocuklarına tutunarak güzde ve kışta bir yer ediniyorlardi.
Sayfa 22Kitabı okudu
Büyük kentlerin en iyi yanı ne biliyor musunuz?
.....Kalabalık öyle bir korunak ki gizlenmek için duvarlar gerekmiyor. Yalnız değilsiniz. Ya da yalnızlardan oluşan koca bir örgütün bir üyesi de sizsiniz.
Sayfa 13Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Maalesef....
Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar.
Sayfa 8Kitabı okudu
.....Neden bahsettiginden haberi yok, adım gibi eminim bundan. Yine de kafamı sallayarak destek oluyorum.Dostlar böyle yapar çünkü.....
Zamanında sormak lazım bazı soruları haklısın....
Gitmek gitmektir
Neresi olduğunun bir önemi yok...
Hem birbirinin gölgesinde büyümez meşeyle selvi...
Yaşadığınız acıların çoğu kendi seçimlerinizin sonucudur.
Siz kurallar koymayı çok seversiniz
Ama kuralları bozmayı daha çok seversiniz
Tıpkı okyanus kıyısında sabırla kumdan kuleler yapan, sonra da kahkahalarla onları deviren çocuklar gibi....
Neşeniz maskesini çıkarmış kederlerinizdir...
Sayfa 21Kitabı okudu
Zeytin ağaçlarının da hafızası vardı.
Her yeni doğan bir evvelkinden öğrenirdi geçmişini.
Onlar bu toprağın insan eli değmeden önce yerleşmiş canlı varliklariydi.
Can vardi bedenlerinde,ruh vardı.
Bu topraklar aslında onlara aitti.
Çağlar boyunca kim yerleşmişse bu topraklara,onlarla cömertce paylaşmışlardı zenginliklerini.
Her kendilerine bakanı beslemişlerdi, hiç ayrım yapmadan.
Yemişlerini,yağlarını,kuruyan gövdelerini sunmuşlardı insanlar kullansın diye.
Barışın sembolü olmuştu zeytin , dalıyla.
Güvercinin ağzında umuda , sulha resim olmuştu....
Sayfa 21Kitabı okudu
Elbet sabah da olur,zamanı gelince, elbet,yalnız kentlerin,denizlerin, düzlüklerin üstüne doğacak değil ya güneş, elbet,burda da,olduğumuz yerde de,karların, buzlu kayaların üstünde, ağaçsız çıplak dağlarda da doğar güneş, tüm güzelliğiyle, tüm korkuncluguyla.
Açarsın pencereni, bakarsın,karşı tepeden yükseliyor güneş. Al ışınları karların üstünde yansımakta. Bir gün daha başlıyor dersin. Gece bitti dersin. Çok şükür gene sabah oldu dersin.....
Sayfa 143Kitabı okudu
Yolcu, bir gün yolunu yitirirsen, artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine.
Sayfa 101Kitabı okudu
Ben,yolunu yitirmiş zavallı bir yolcuyum.Bir kazazedeyim.Burda öğretmenlik oynayan. Öğretecek bir şeyi olmayan bir öğretmen. Başkalarını ve kendisini öğrenmeye çalışan.
Sayfa 86Kitabı okudu