Zeynep ÖNER
@Nerzeynep
Ruhumuz, sessizliğimizi anlayabilene aşinâdır
Üniversite mezunu
167 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şems-i Tebrîzî'ye sordular:
"Madem ki kader var neden bu çaba?"
Şems-i Tebrîzî dedi ki:
"Kader; yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergah bellidir. Ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Öyleyse; ne hayatın hakimisin, ne de hayat karşısında çaresiz..."
Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz. Bize vaat edilmiş bir yarın yok, ruhumuzda kelebek sancıları kanat çırpıyor. Fakat buradaysak, gücümüzü ve neşemizi toplayıp yaşayacağız. Düşe kalka, güle ağlaya, şefkatimizi kendimizden, merhametimizi birbirimizden sakınmadan, sevaplarımız, günahlarımız ve elbet hatalarımızla. Coşkuyla. Hem dünyada kalıp hem de hayattan kaçamayız. Bunu kendimize yapamayız..
Zeynep ÖNER ✍️
Hava birdenbire kararır, dünyanın rengi solar, aşılmaz bir sessizlik duvarı çevremizi kuşatır. Maziyi ayakta tutan o tel mi kopmuştur, kalbimizde özenle kuruttuğumuz yaprak mı çatırdamıştır, uzaklarda bizim için dua eden kelebek suya mı düşmüştür, ayırt edemeyiz. Bir sızı, bir kimsesizlik hissi gelip göğsümüze oturur. Aslında biliriz, hiçbir şey dışarıdan gelip kalbimize acı veremez, içimizde o dışsal etkiyi bekleyen işbirlikçi yaralar olmadıkça... Beklenti, işbirlikçi bir yaradır. Hayal kırıklığı onun sayesinde kalbin kapısını açıp içeri girer.
Zeynep ÖNER ✍️
Okur Takip Önerileri
Kendi kalemimden...
Sessizce düşünüyordum ne zamandır o vakitleri. Şehrin sahile bakan kısmına arabamı çekip müthiş bir suskunlukla düşünüyordum hemde. Sahil kenarında dalgın bir şekilde yürürken bir anda kafamı kaldırıp yukarıya doğru bakma isteği geldi içimden. Sonra dedim ki şöyle bir gökyüzünün muazzam görünen maviliğini görebiliyorsam, denizin miss gibi kokusunu heyecanla içime çekebiliyorsam, kırlangıçların ciyak ciyak öten sesleri kulaklarımın pasını siliyorsa..birde, karşıda duran seyyar köftecinin miss gibi köfte kokusunu içime çekebiliyorsam ve sahil kenarında balık tutmak için sandalyesine oturmuş, babasının oltasını çekmesini bekleyen çocuğun o yüzündeki masum gülüşüne dokunabiliyorsam… Neden böyle fütursuzca karamsar bir düşünceye itiyorum ki kendimi? Hayatı yaşıyorum ve şuan hâlâ hayattayım. Bu bile yeterdi aslında yaşama yeniden tutunabilmek için...✍️
Zeynep ÖNER
Not : Lütfen paylaşımlarımı kendi paylaşımınızmış gibi kopyalayıp başka yerde paylaşmayın, rica ediyorum 🙏