neoldu bilmiyorum
@Nneoll
"Lordumuz, bize mükemmel bir kaybediş gösterdi.Harika!"
psikolojik danışman
15 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Uzaktan bakınca, renklerden, lekelerden ve ışıktan ibaretti kâinat. Anlam denen yük, yaklaştıkça ağırlaşıyordu. Bense ne uzaktan bakmanın ferah fahur saadetini, ne de yeterince yaklaşmanın semih ferasetini yaşayabiliyordum. Nerede duracağımı da, nereye bakacağımı da bilmiyordum. Buydu işte kadim trajedim, belki esas ıstırabı da bu yüzden duyuyordum.
Hayır, görmeye karar vermedikçe, kimsenin neye benzediğini bilmemiz mümkün değil. Yakından baktığımızda bile.
Okur Takip Önerileri
Geçmişe özlem duymak, asla dolmayacak boşlukların, kovukklarını belli etmek ister gibi zonklamasına neden olsa da, bir yanıyla hep iyi gelirdi. Vaktiyle var olmuş bir yokun nazikçe kendini anımsatmasıydı neticede bu sızı. Özlenmeye hak kazanacak denli mutlu etmiş bir lütuftan geriye kalana, sızı bile olsa, teselli diye bakardım.
Anlatmakta en az işe yarayan vasıta, kelimeler. İçleri mi boşaldı, hor mu kullandım, yoksa sadece yaşlandım emin değilim. Bildiğim şu ki, artık kelimelere güvenecek, kendimi onlara emanet edecek saf dil zamanları geçtim. Susmanın bir ifade biçimi olduğunu savunmuyorum. Ben sadece anlatmayı denemekten vazgeçtim.
Başlangıçta silik gölgelerden ibaretti her şey. Hafıza çünkü, böyle çalışıyor. Evvela bir ip geçiyor insanın eline. İpin ucu. Bütüne ulaşmak için, asılıp yavaş yavaş çekmek gerekiyor. Çözülen bir yumaktan ziyade, giyilmekten yıpranmış eski bir hırkayı sökmeye benziyor hatırlamak. Her an olmadık bir noktada düğümlenebilir ip. Kopabilir oradan. Ve bir kere koparsa, bağlansa da aynı olmaz artık. İrtibat şart, rabıta mühim, ihtimam esas. Usul usul, usulünce çözmek icap ediyor.
Ömrüm, diyecek içinden. Ama bundan ilerisini düşünemeyecek ve bu sözcüğü zikir gibi, lanet gibi telkin gibi tekrarlarken, büyük acılarla yolu düştüğü, hiç uzakta olmadığını bildiği fakat sonrasında hiç hatırlayamadığı dünyaya dalacak: Ömrüm.
"Seviyordu ama özlemiyordu, yanındayım diyordu ama uzaktaydı; sadece sözler vardı, kendisi yoktu."
Memleket ve her şey mahvolmak üzeredir. Siz bunu henüz fark etmemiş görünüyorsunuz. Yahut böyle demeyeyim, siz her şeyi biliyorsunuz da beni yabancı ve acemi bir adam telakki ederek bu acı hakikatler üzerinde açık konuşmaktan çekiniyorsunuz. Fakat ben o adamım ki benimle her şey konuşulur. Müsaade buyurunuz, konuştuklarımız aramızda kalacaktır, sizi bir noktada tenvir edeyim: Hakikati konuşmaktan korkmayınız. Hakikat sizin dedikleriniz değil, benim dediklerimdir."
Sayfa 22Kitabı okudu
