Bazen bazı kalp kırıklıkları gerçekten yaşanmalıymış. Bazen insanın kendini bulabilmesi için kırılması gerekiyormuş. O an ve sonrasında canını acıtsa da insanın, aslında kendisine açılan bi kapının anahtarı olabiliyormuş o kalp kırıklığı...
- "İşin aslı birbirlerini seviyorlardı da... Ama ikisi de sevmeyi bilemeyecek kadar gençti. Küçük prens içi şüphelerle dolu olarak oradan kaçtı."
-"Onu yalnız mı bırakmış? Peki nereye gitmiş? "
-"İlk başta nereye gittiğini bilmiyormuş. Ama terk etmesi bile dönüş yolculuğunun ilk adımıymış aslında. "
-"Öyle mi? "
-"Evet."
💔
✨ instagram.com/reel/Ctmi_xRAHi...
Hoşlanmadığımız bu yanlarımızı hapsettiğimizde, bilmeden, en değerli hâzinelerimizi de mühürlemiş oluruz. Dolayısıyla, bu değerler onları bulmayı en az beklediğimiz yerde saklıdırlar. Onlar karanlıkta saklıdırlar.
Bi' hayli yorgunum ben...
Bi' hayli yorgun bakıyor gözlerim.
Aynada gördüğüm kız, kaybettiği özünü bulmak için çırpınırken,
Dalgalı denizlerde o kapkara havaya rağmen kıyıya varmak umuduyla yanıp tutuşurken,
Yüreğindeki son umut kırıntılarını da umutsuz bir umutla korumaya çalışırken,
Hayatın suratıma tokat gibi çarptığı unutulmuş gerçeklerle yeniden yüzleşmeye henüz hiç hazır değilmişim meğer...
Meğer bazı gerçekler hazır olmadığın için değil de, gerçekten ağır oldukları için dağlarmış insanın yüreğini.
Sızım sızım sızlatırmış acımasızca, kalpsizce...
~Peri Kızı (S. D.) ❀
Karanlık yanımızla yüz yüze geldiğimizde ilk içgüdümüz başımızı çevirip ona bakmayı reddetmek, İkincisi de onunla bizi rahat bırakması için pazarlık etmektir.