Aslında hiçbir şeyin özüne varılamamış, hiçbir şey kavranamamış. Bildiğimiz tek şey , hiçbir şey bilmediğimizdir. Bu da , bir insanın varabileceği en yüksek bilgeliktir, bilgeliğin son basamağıdır.
Rostov kendi kendine :
"Sanki kimse farkına varmadı." diye düşündü.
Gerçekten de herkes ilk defa ateş altında bulunan bir askerin duygularını daha önce tattığından, kimse bir şeyin farkına varmamıştı.
Dostoyevski'nin ikinci okuduğum romanı.
İlk Suç ve Cezayı okumuştum. O insani alıp götürüyordu ne zaman bittiğini anlamamıştım bile.
Karamazov kardeşler de başarılı bir kitap. Lakin bazı yerlerini çok uzatmış yazar. Şu bölüm bitse artık dediğim çok yer oldu. Sadece bunda biraz tereddüt ettim.
Genel olarak beğendim. Bir aşkın insanı nerelere götürebileceğini, bir babanın çocukları üzerinde nasıl bir etkiye sahip olduğu ve bu etkilerin neler yarattığını gördüm. Din ile alakalı da birçok şey geçmiş romanda. Kiliseler hakkında, rahipler hakkında vs.
Elinize geçerse okuyacağınız bir kitap. BANA GÖRE!
"Bakın baylar, onun dış görünüşünden hoşlanmıyordum; onda, onursuz, kibirli, her türlü kutsalı ezip geçen, bununla alay eden, imansız,iğrenç iğrenç birşeyler vardı! Ama şimdi artık o bir ölüyken başka türlü düşünüyorum."