Tuğçe U tekrar paylaştı.
"Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda en küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum."
Sayfa 88 - YKY 49. Baskı Ocak 2018 / Ömer
Okur Takip Önerileri
Tuğçe U tekrar paylaştı.
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görünmeyen sisli ve yalpalı denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye irademiz vardır? Kullanmadıktan sonra göğüsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı?
Sayfa 41 - YAPI KREDİ YAYINLARI