İçimde hüzünlü bir çocuk var ,aklımda ise yıkılmış,gururlu bir genç.Kendime yapılan kötülüklere karşı hep susturuldum.Kalbimde bir kırgınlık ve yılgınlık var. Bu nereye kadar böyle devam eder bilmiyorum.Kalbimde taşıdığım yükü kaldıramıyorum.Artık kendimi kötü hissetmeme şaşırmıyorum.Sebep olarak hiçbir gerekçe göremiyorum. Unutmayacağım dünü ve bugünü.Yarın ise benimle.Bu fırtına beni ele geçirecek biliyorum. Ama asla yürüdüğüm yollara geri dönmeyeceğim...
İnsanın kendisini bildiği bir yoldaşa ihtiyacı vardır bazen. Mutlu olmak için değil mutsuz kalmamayı öğrenmek için gerek duyar bu yoldaşa. İnsanlar tarafından canı yandığı için ister bunu. Ama en çok da aynı noktadan tekrar hançerlenmemek için hayatı tekrardan tanıması gerekir. İşte ben de bu kitapta en çok kendimiz olmayı, kendimize bile kapatmayı yegledigimiz o iklimi ortaya çıkarmaya çalıştım. Bazen fırtınayla bazen masmavi bir gökyüzüyle. Kim ne derse desin bizim en çok kendimizi tanımamıza ihtiyacımız var.
İnsan PortresiRıdvan Karadöngel · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 202284 okunma