Sevgide korkunun yeri yoktur. Kusursuz sevgi, korkuyu kaçırır. Insanları korkutarak veya onları kendilerini suçlu hissetmelerine yol açarak bizi sevmelerini sağlayamayız.
Hepimizin kendi içinde yaşayabileceği bir dünya vardır, yani bizi "biz" yapan şeylerden kendimiz sorumluyuz. Kendi ruhlarımızda olan bitenlerle ilgilenmek zorundayız.
Gerçek sevgi karşılık beklemez. Bir başkasının bize önem vermesi için ona önem vermek, o kişiyi kontrol etmek için kullandığımız yöntemden başka bir şey değildir.
“ Eskisi gbi olmuyor hiçbir şey! demiştin bana. Eskisi gbi olmayan ne ? Diye soramamıştım. Çünkü gereği yoktu. Bir şey eskisi gbi olamazdı zaten. Ya daha iyi olurdu, ya da en başından daha kötü.”
-Ne kadar ilginç değil mi? Aynı dili konuşup, aynı kelimeleri kullanıp farklı anlamlar çıkarıyoruz.
-Aslında çok mantıklı, çünkü insanların kelimelere yüklediği anlamlar kendi çıkarlarına hizmet etmeyince, kelimeyi cümleden koparıp anlam bütünlüğünü bozarlar. Ya da inat ve yahut başka bir maskenin altında, normalde asıl yapmak istediklerini uygulamaya koyar ve buna da kılıf bulurlar.
Dmt