Özge Hilal Sevin Gedik
@Ozgehilal
482 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sekizinciyıl,kendimi kütüphaneye açtım. Kütüphanede, peşinden gidip izlerini bulabilirsin bir insanın. Ama pat diye de çıkabilir karşına bir hayat. Öyle çok köşebaşı var ki kütüphanede aklın şaşar.
Öpüştük ilk kez, kısa,minibüsün içinde,özel bir şeyi kimse duymasın diye ağızdan ağza söyler gibi.
Okur Takip Önerileri
71 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Eğer sözlerinin uçup gitmeyeceğini biliyorsan,neden hemen şimdi yüreğindekileri söylemiyorsun?
Mutsuzken başkalarının mutsuzluğunu daha iyi hissederiz; duygular parçalara ayrılmaz,birleşirler...
Ne de olsa hayaller de yaşatılmak ister. Bir zamanlar kendime göre mutlu olduğum yerleri belli sürelerle hatırlamayı ve ziyaret etmeyi seviyorum,artık dönüşü olmaksızın geride kalmış olanın ahengiyle kendi şimdimi inşa etmeyi seviyorum.
Tükenmeyen hayalin sonunda yorulduğunu,sonu gelmez gayretten tükendiğini hissedersin,çünkü ne de olsa olgunlaşırsın,eski ideallerini geride bırakırsın,ideallerin küle, yıkıntıya döner;eğer başka bir hayat yoksa ,o zaman hayatı bu yıkıntıdan inşa etmek gerekir. Bu arada ise ruh başka bir şey diler ve ister. Hayalperest boşuna külü eşeler gibi eski hayallerini karıştırır,üfleyip alevlendirmek,canlandırılmış o ateşle soğumuş yüreğini ısıtmak ve eskiden ruhuna dokunacak,kanını kaynatacak,gözünden yaşlar akıtacak kadar sevgili o şeyi bulmak ve yüreğindeki her şeyi diriltmek için o külde bir kıvılcım arar.
İnsanların nasıl yaşadıklarını duyar,görürsün. Gerçekten nasıl yaşadıklarını fark eder,onlar için hayatın sipariş verilmiş bir şey olmadığını,hayatlarının bir rüya,bir düş gibi geçip gitmediğini,onların hayatlarının sürekli yenilendiğini,ebediyen genç kalındığını ve hayatlarının bir saatinin diğer bir saatine benzemediğini görürsün. O zaman hayal ne kadar sıkıcı ve bayağılığa varacak kadar monoton ve korkaktır. Gölgenin ve düşüncenin kölesidir.
Bazen böyle hüzünlü anlar beni yakalıyor... çünkü o anlarda hiçbir zaman gerçek bir hayatım olmayacakmış gibi geliyor bana,çünkü her türlü ahengi,şimdiki ve gerçekteki tüm sezgimi artık yitirdiğimi sanıyorum. Çünkü sonunda kendi kendimi lanetledim,çünkü hülyalı gecelerimden sonra korkunç ayılma anları yaşıyorum.
Her zaman olduğu gibi kendimizi sorgulamaya başladığımızda sonlandığı gibi kendimi övdüm.