Germinal, Fransa'da bahar'ın doğuşunun olduğu aydır.Íşçi grevine,halkın uyanışına son dizilerinde "Alev saçan güneşin altında, bu gençlikle dolup taşan kara insanlar ordusu bitiyordu yerin altında.Filizlenmeyi bekleyen bir tohum gibi,bir gün toprağı çatlatacak bir tohum...gelecek yüzyılda..."diye seslenmiştir Zola.
Şehre iş bulmak için gelen makinist Etienne,grev lideri profiline girmiştir. Kitapta gençlerin aşkı, eylemler, isyanlar,zengin-fakir çatışması konu edilmiştir.Son bölümde ise Etienne ve Catherine'nın ölmeden önceki diyaloğu duygulandırıcıydı.
Kitabın verdiği mesajlara gelirsek:zengin güçlü değilseniz isyanlarınız sadece çevrenizi etkiliyor. Kitapta açık bir şekilde verilmiş.Açlık,ölüm, düşünce ayrılığı,kavgalar...Oysaki bunlara sebep olan üst kesim keyifli keyifli çöreğini yiyor,kahvesini yudumluyor o sıra.
Bazı önemli yerler gerçek olaylardan esinlenilmiş.Etienne karakterinin ortaya çıkışı ve Mahue'nun asker tarafından vurulma sahnesi gibi...
Genel olarak böyle düşünenlere katılmadığım eleştirdiğim bölüm ise;namus, kültür, terbiye, saygıdan yoksun olan Avrupa... Bir Fransız olarak Zola,çok güzel ele almış.Aile ilişkileri berbat. Kadınlara tecavüz, şiddet,hakaret üst seviyede. Bu mu medenilik? Elinde tuttuğu meşalenin aksine içini insanlara zindan etmiş bir ülkeden söz ediyoruz.Günümüzde bile insanların dinine özgürce yaşamasına engel oluyor.Sonuç olarak yine batıya özeniyoruz yine batıya özeniyoruz!
Sürükleyici bir kitaptı.Keyifli okudum.
Denildiği kadar varmış:)
