İnsan çocukluğuna ait bir sahneyi tekrar ziyaret ettiğinde hep ne hissederse sadece onu hissedeceğimi düşünüyorum: Her şeyin ne kadar küçüldüğünü ve kendimdeki yıpranmanın ne kadar korkunç olduğunu.
"...yalnızca bu düşman dünyaya değil, kuralların uymamı olanaksız kılacak türden olduğu iyinin ve kötünün dünyasına hapsedilmişlik hissinden ağlıyordum."