“ Nihayet buradasın, tam yanımda. Her şey şimdi başlıyor. Bulunduğun yerin ulaşılabilirliği seni yanıltmasın .İnisiyasyondan düşersen, gidersin. Bugün varsan yarın ancak kendi çabanla burada olacaksın. Ama önce kendini bilmek zorundasın. Sınırlarını bilmeyen birinin emeği ameleliktir ve kendin olmak en büyük cevaptır kendin ol kendini asla kimseye sunmadan ve olduğun şeyden yılmadan. Unutma, ya her an fark ederek doğarsın ya da anbean umursamazlıkla ölürsün.Seçim senin parçası olmaya hak kazandığın bu sistem sana ne istiyorsan onu getirecek.İstediklerine dikkat et.”
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
Nazım Hikmet ran