Kanatlarının tek çırpısıyla havada yükselmeye başladığında Karou ona, duş kabinindeki sarılışlarından daha sıkı yapıştı, adeta meleğin bedeninde eriyordu. Ve bu sefer ne başı göğsündeydi, ne de ayakları yere basıyordu.
Yaşam enerjiniz neredeyse yoktur.
Siyahtır herşey.
En karanlık şey yüzünüzdür .
Uyku en iyi arkadaşınızdır, tek sığınmak istediğiniz limandır.
Renkler yoktur depresyon köyünde.
Sesler de uzaktan ve boğuk gelir.
Gün ışığını sevmezsiniz.
Mümkünse güneş doğmasın.
Mümkünse nefes almayın istersiniz.
Neden kurtuldunuzki zaten? Yada neden kurtarırdınız?
"Keşke ölseydim" leriniz çoktur