Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim
Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak
Ne bir içten dostunuz var acınızı alacak
Unuttunuz nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Neden sadece bugününden zevk alamıyor? Neden geçmişine bu kadar hürmet göstermek zorunda?
Neden ondan uzaklaştıkça silinip gideceğine daha canlı, daha parlak hale geliyor?