En büyük tecrübeler en zor anlarda edinilir. Ben bugün öğrendim ki bazen insan hiç yapmayacağı şeyleri yapabilirmiş. Güçsüzlüğünün karşısında kendisi de şaşıp kalabilirmiş. İçindeki acıyı bedeninde de hissedebilirmiş. Her şeyden çok sevdiği birinden nefret edebilirmiş. Ve insan sevmediği birine de sığınabilirmiş, çaresizlikten sevmediği birinden yardım isteyebilirmiş. Yani en sevdiğinin bıraktığı dert ile düşmana da sığınılırmış. Acılar da insanı büyütürmüş. Acı da olsa büyüyoruz işte...
"Bundan sonra, başım ne kadar ağırlaşırsa ağırlaşsın, aldırmamaya, ben de herkes gibi yaşamaya, dünyayı olduğu gibi kabul etmeye kendi kendime söz verdim."
"Derdimi bir çocuk gibi unutup, içimde ansızın bir sevme ihtiyacı duydum. Birdenbire, hayatın bütün fenalıklarını ve korkularını unutarak ben de dışarda, sokaklarda yürüyen, gülen, yaşayan insanlardan biri olmak istedim."