Rukiye Önler
@Rukiye_onler
Türkçe Öğretmeni
YL
1996
51 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ruhum yıllardır tek mevsimi yaşıyor. Tanrı, doğa sıkılmasın diye mevsimleri çeşit çeşit yaratmışken neden beni tek mevsimde yaşatıp tek renge boyuyorlar?
Sayfa 78Kitabı okudu
Delilikle ölümün insana ne kadar yakın olduğunu ilk o anda anlamıştı.
Sayfa 56Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir insan kendi içinde bir başka insanı bu kadar kuvvetle bulabilmek için, sade tesadüfler kâfi değildi.
Sayfa 151Kitabı okuyor
Hangimiz yıldızlı bir gecede kâinatı bütün ağırlığıyla sırtımızda taşımayız.
Sayfa 101Kitabı okuyor
İnsanoğlunun ıstırabı kadar tabii ne vardı! Şuurla var olmağı, gerçekten var olmayı ödüyordu. Fakat insanoğlu bununla kalmıyor, bu büyük, değişmez zaruretin yanında kendi de yeni baştan talihleri icat ediyordu. Yaşıyorum diye başka ölümler yaratıyordu.
Sayfa 74Kitabı okuyor
Ne ölüm var, ne de hayat var. Biz varız. İkisi de bizde. Onlar, ötekiler sadece zamanın aynasından geçen küçük büyük ârızalardı.
Sayfa 73Kitabı okuyor
O neşe bir sırça kadehti ki, kırılmıştı.
Sayfa 67Kitabı okuyor
Hayır, insan sade ölürken ayrılmıyor, arkada bırakmıyordu. Belki bütün ömrünce her an birçok şeyler onu arkada bırakıyordu. Sonra olduğu yerde birdenbire kabuklaşıyor, çok ince, görünmez bir şeyle o anda etrafında olanlardan ayrılıyordu.
Sayfa 60Kitabı okuyor
İnsanoğlu böyleydi; kendisine emniyet edilmesinden hoşlanırdı. Bu onun hayatın efendisi, büyük ve tek yapıcısı vasıflarında içten doyuran duygu idi. Kısa ve ıstıraplı ömrüne, budalalığına ve hodbinliğine rağmen bu sakat ve eksik doğmuş tanrı, bu emniyeti kendisi için tek ibadet bilirdi.
Sayfa 49Kitabı okuyor
"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?"
Sayfa 71Kitabı okudu
"Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu..."
Sayfa 71Kitabı okudu
Ve İvan İlyiç güzel yaşamının en iyi anlarını seçip ayırmaya başladı zihninde. Fakat -tuhaftır- bir zamanlar çok güzel bulduğu anların hiçbiri artık öyle gelmiyordu. Çocukluğuna dair ilk anıları dışında hiçbiri.
Sayfa 70Kitabı okudu