Rumeysa rmy
@Rum_rmysa
Öğretmen
Lisans
256 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bende bir tevazu hastalığı varmış bir aydınlanma yaşadım. Ama atalarımızın hakkını vermek lazım ki fazla tevazunun sonu da vasat insandan akıl dinlemeye çıkıyor.
Bunun üniversitede ortaya çıktığını düşünüyorum. İnsan belli bir standartın üstünde yetiştirilince ve başka türlüsünü bilmeyince dışlanabiliyor. Özellikle maddi durumu iyi olan kişiler
Bazı Karmaşalar
Birçok şeyin sonunu merak etmez oldum. Son bölümünü izlemediğim diziler yığın oldu. Son bölümünü okumadığım için tamamlayamadığım kitaplar… Az önce bunun psikolojik sebebinin ne olduğu üzerine düşünmeye başladım… Ve sanırım anladım da…
Bu aralar kendi kusurlarımdan bazılarının sebebini düşünüyorum. Mesela güzellik algımı ilk bozanın 6. Sınıf matematik öğretmenim olduğunu, insanları sevmeme sebebimin geçmişteki kadın arkadaşlarımla iletişimim olduğunu anladım. Neden yemek yemeyi sevmediğimi, neden içten içe hep yalnız hissettiğimi, neden gece insanı olduğumu da sanırım anladım. Kendimi mükemmeliyetçi olarak tanımlamazdım ama sanırım öyleyim. Kontrol manyağı olduğumu ilk işittiğimde çok şaşırmıştım ama sanırım o da biraz doğru. Bunların sebebinin hatanın tolere edilemediği bir çevrede yetişmek olduğunu anlayabilmek için önce kabullenmem gerekti. Dışsal güdü hayatımı biraz ele geçirmiş ve bunu anlamak ağız dolusu bir otuz yılımı aldı. Sanırım insan dünyanın akışından sıyrıldığı zaman ve tabii zamanı da gelmişse bazı şeyleri anlayabiliyor. Ama anlamak çözmek demek midir? Onu bilemiyorum… Hayat benim için bu ara uykusuz kalmakla uykuya kaçmak arası bir yerde sanki… Ergenlikte yaşamayı reddettiğim kimlik sancılarını bu yaşımda çekmiyorumdur umarım…
Müthiş bir iç sıkıntısı... Tarif edilemez bir bezginlik... Sonsuz isteksizlik...
Ve sürekli sarsıntı hissi beynimde... Her yer sallanıyor... Sallanıyor...
Çıt desem kırılacağım sanki...
Okur Takip Önerileri
6 temmuz olmuş. 2 saat 10 dk sonra 5 ay geçmiş olacak.. Ama geçmeyecek.. Korkusu, çaresizliği, hafızadan silinmeyen tüm o kıyamet anları ve en çok da kayıplarımızın kalp ağrısı... Normale dönmek için her şeyi yapsak da artık bizim normalimiz değişti.. Ben başka biriyim artık, değiştim... Biz başkalarıyız artık, dönüştük... Bizim hiçbir şeyimiz eskisi gibi olamayacak...
Ben duyuyorum kalbimde her ölümün acısını... Ölümün sesi kulağımda. Feryatlar hiç gitmiyor... Eksilmiyor... Ağlamaktan içim çıktı. Böyle yüreği kalkan var mı bu yollardan geçmeden? Ben nasıl iyileşeceğim?
Birisi bana hani şurda şu kişi vardı ya dediği anda aklıma gelen ilk şey şu soru oluyor:
"O da mı ölmüş?"
Bir ay geçmiş...
Ya da geçememiş....
Benim bu yaralarımı belki okumak saracaktı... Kitaplarımı da kaybettim... Altı çizili cümlelerim... Pek çok kahramanım... Hepsine sarılıp bağıra bağıra ağlamak isterdim....
Gece rüyamda Siirt'e gitmiştim
Gitmeyeli 1 seneyi geçmiş. Anahtarla eve girdim
Biraz zaman sonra evde başkaları olduğunu gördüm.
Evde yaşıyorlardı.
Orda bıraktığım çok şey vardı ama artık benim değillerdi.
Uyanınca şunu kavradım:
-Ardında bıraktığın her şey senin olmaktan çıkar.-
"Çocukluk insanın gökyüzü gibidir. İnsan hayatı boyunca nereye giderse gitsin çocukluğu da onunla beraber gelir."
-Prof. Dr. Acar BALTAŞ
#SezaiKarakoç
Ateş yakacak bir şey bulamayacak sende: işte İbrahim olmak bu.//Yitik Cennet
Mekanın cennet olsun Mona Roza'nın şairi... Şiirlerinle duygudaşlığımız öksüz kaldı...
Beyrut Yengeç Kıskacında
"Beyrutun gözyaşları şimdi
Kudüsün yanıbaşında
Müslümanlarsa uzakta
Sanki başka
Gelinmez bir dünyada"
- 
Cahit Zarifoğlu