"Bana güç vericeğine eminim."
Bu sözü duymak için çok beklemiştim.
Her ne olursa olsun bir kadının ağzından bunu duymak, insanın hayata tutunmasını artırıyor.
"Sana ihtiyacım var" dedi.
"Seni nasıl seveceğimi bilmiyorum ama sensiz nasıl yaşayacağımı da bilmiyorum.
Şimdilik sadece birbirimize ihtiyaç duyan iki insan olsak?"
Karanlıkta, kulağıma fısıldadı.
Çok güzelsin.
Mükemmelsin.
Beni çok mutlu ediyorsun
Sana nasıl yaşanacağını göstereceğim.
Seni güvende olduğuna ikna edeceğim.
Nasıl mutlu olunacağını öğreteceğim.
Hayal içinde kalktım. Bakışlarım restoranın güzel duvarlarında geziniyordu.sonunda Arthus'un duvara astığı özdeğişlerden birine takılıp kaldım. Gandhi'nin bir sözüydü:
''Dünyada görmek istediğin değişim sen ol''
Bir yanım korkularımı aşmaktan belli bir haz duymaya başlasa bile, bütün bunlar fazlasıyla dayanılmazdı.
Günün birinde korkularımın kıskacından özgürleşme umudu besliyordum.