Yeni bir başlangıç için cesaretimi toplamam gerektiğini biliyordum. Ancak sessizlik, bu durumda beni boğuyor gibi hissettiriyordu. Başka hiçbir şey umrumda değilken, içtenlikle beklemeye devam ettim. Ancak Yapmacık ilişkilerin etkisi altında olmak, hayata karşı duyduğum umutsuzluğu arttırıyordu. Zorluğun üstesinden gelmek için cesaretimi kaybettiriyor, kalbimdeki kırıklıkların iyileşmesini bekliyordum. İnsanların hayatını sahte olanlardan ayırmak, zamanla hayatımı daha da zorlaştırıyordu.. Hayatın zorluğu karşısında, çaresizlik hissi içindeyken bu duygularla yüzleşmek hiç te kolay değildi. Gözlerimdeki hüzün, yaşamın gerçeklerini kabullenmemde bana eşlik ediyordu.Ancak insanlar Sözde mutluluklar arasında kaybolmuşken, kimse gerçek hayatın içindeki acımı anlamıyordu. Zamanın geçişiyle, hayatın üzerimdeki ağırlığı daha da artıyordu. Bu duygularla baş başa kalmak, içtenlikle beklediğim gercekleri yuzume carpıyordu