Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim.
Gözlüğüm! Seni de seviyorum ben.
Sana toz kondurmadığımdan anlamalısın bunu. Gözüm gibi baktığımdan. Sahi neler gördük seninle biz. Ne karlı günler, ne güneşli günler... Neler okuduk kalbimizi güm güm çarptıran.
Onların kalpleri de
Seninki gibi sanıyorsun
Herkes o kadar yumuşak
O kadar şevkat dolu olamaz oysa
Oldukları gibi
Görmüyorsun onları
Olabilecekleri gibi
Görüyorsun
Kendinden veriyor, veriyorsun
Onlar her şeyini çekip alıncaya
Ve için bomboş kalınca dek