Abdullah Kara
@Sairgomlekliadam
Sanat toplum için değil:
Toplum sanat içindir.
şiirlerim için;
antoloji.com/abdullah-kara
Front-end developer, back-end developer
Üniversite
Muğla
Muğla
10 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Eski hatıra
O sabah taze bir nazenin dirildi göğsünde:
Nefes aldıkça kaburgalarında buruk rüzgarlar dolaşır oldu...
Ütüsüz gömleğini ve yarısı erimiş kıravatını
Tüm garibanlığına inat sevinçle sardı bedenine,
Ceketinin düğmelerini usul usul ilikledi;
Eski bir hatıranın yolunu tuttu adam...
Bugün eski bir hatıraya yürüyen o adamın gözlerinde kaybolmak
tenha
tenha bir köşe başısın
ruhumun derinliklerinde
sarhoş kölelerin çığlıkları
ancak bu kadar delebilir
gecenin karanlığını
ruhuma hapsolan gülüşlerin
bana garip bir sızı yaşatıyor
sanki binlerce asırdır
eski bir gaz lambasında yanmayı bekliyor gibiyim
Bu aralar..
tenha bu sokaklar
bi o kadar da alışkın çığlıklara
antoloji.com/tenha-14-siiri
bu kadına dağlar dayanmazdı
deprem gibiydi gidişi,
bu kadına köklerde dayanmadı
sel gibiydi gidişi
ama bu kadının bir gelişi vardı
her günde yalnız bir adım
ben ki bekleyen adam
her gün ölümle yan yana bin adım....
Abdullah Kara
antoloji.com/bu-kadina-dagla...
Okur Takip Önerileri
Silindi rüyalarım süsleyen renkler
Ne kar tanelerini tutuyor ellerim
Ne de bebekler teselli ediyor beni
Düşlerim kap karardı, düşlerimde bile yalnızım
Birden çalsan diyorum kapımı, ansızın uyandırsan beni
Kurtarsan bu kabustan, kurtulsam bu mahpustan
Güneşi getirsen bana yani sen gelsen diyorum
Dillerde sefilsin Zülfün perişan
Görmüyor ruhunu çamur kalemler
Yıldızlar şekilsiz gönlü perişan
Görmüyor ufkunu gözü eğriler
Hak etmedi seni emeği çalan
Kendine has cümlesi yok Sefiller
Işıklar kararmış şehri perişan
Sezmiyor tenini gözü fersizler
Boşluğa dalsam boşlukta asılı
Kalbine alsan bu şiir salını
Sahip çıkmazsan bu gönül tahtımı
Fukara edecek özü yersizler
Abdullah Kara
belki bize de sıra gelir bir elimizde kahve fincanı, bir elimizde eski bir bulmaca...
Sen kaybedersin aklının derinlerinde SEVDAMIZI
Ama ben bıkmadan, usanmadan, yılmadan!
Bul derim usulca
Artık hiç bir şiirim sana ulaşmıyor
Ayakları üzerinde duramayacak kadar yorgun dizeler..
Sana gelirken
Parmak uçlarında yürüyen o adam
Sen gittin gideli
Dizleri üstünden kalkamadı
Abdullah Kara
Yıllarca Sonrada Atanı Andın
kanatlan kuşlarım gönül dağından
kemikten örülmüş kafes dağından
renkleri karılmış alkım başından
renklenin geceler bahar başından
tungalar doğrulur ülkem taşından
salıklar toplanır kırık taşından
ovalar yol alır sala yaşından
çiçekler yeşertir geçip yaşından
tohumlar karılır geçer toprağa
torunlar kızanlar bakar toprağa
rüzgarlarda söylenir eski and'ın
yıllarca sonrada atanı andın
şimdi seninle bir duble rakı da boğulmak,
boğulup insanlıktan ayrılmak;
kıyına vurup kumsalına yıkılmak vardı...
23.10.2017
Abdullah kara
canı yanması gerekirken kopan papatyaların
her zamankinden mutlu görünüyorlar.
layık oldukları en güzel yerde;
saçlarında dururlar...
Abdullah Kara
Dikenler sarılmışken yarasına
Acılarına da alışmış kadın
Yıldızlar düşerken gönül ufkuna
Erkenden düşleri sarılmış kadın
Hürriyet bakışlı şuh gözlerinden
Umutlar getirir onun gülüşü
Gülmek öylesine çok yakışırken
Yüzünü asmaya alışmış kadın
Sırata bir adım kala gülümser
Giderken uçmağa ruhları besler
Görev devretti ona melekler
Nafile gülmekten bunalmış kadın
Derin denizlerde kıyısı varken
Bir su Birikintisine yenilmiş
Bir kaç damla su ona ağır gelmiş
İlk defa ağlamış, boğulmuş kadın
Abdullah Kara
Siyahı hayal etmek zorunda kalırsın bazen..
Bilirsin ki gökkuşağı asla yanında olmayacak
Denizi kızılı ve maviyi ruhundan atarsın
Siyaha sarılmak zorunda kalırsın
Şaşırırsın yerini küller içinde açmak istersin
Bazen;
Terk etmek istersin hislerini.
yıldızlara hasret duyarsın
Ama o kadar diptesindir ki:
Gözünü açtığında karanlık görürsün.
Her zaman.
Abdullah Kara