Çok uzun zaman yaşadığım ve pek çok kişi yitirdigim için biliyorum ki,ölüler yoklukları ile değil de,onlarla bizim aramızda soylenemeden kalan sözler yüzünden keder verirler asıl...
"Hayatın monoton geçtiğinden şikayet ediyorsun,onu donuk hale getiren yalnızca sensin,senin dünyanda,senin duygularını kim renksiz kılabilir? Ve senin herşeyi bırakıp aynanın karşısına gecmeni isterim. Ellerinle yüzüne,gözlerine,burnuna,kulaklarına dokun,onlara hissederek dokun ve işte Yaradan 'in izlerini görüyorsun! Dokunduğun yerler ne kadar ilahi,onlar ne kadar kutsallar!.. Sen kutsal bir bedenin içinde yaşayan ruhsun. İlk adim bedenini sevmektir ve bedenini seçtikten sonra ruhunu sevebileceksin ve son adim seni varlığına götürecektir.