..."Peki, lisendeki diğer öğrenciler sana nasıl davrandı?"
"Bütün arkadaşlarımı kaybettim çünkü... sanırım benimle takılmak çok zordu. Çocuklar bana Donuk Gözler adını verdiler."
"Donuk Gözler. Bu isim nereden geldi?"
"O gece orada olan muhabir... polisin beni evimden çıkardığı gece...bir fotoğrafımı çekti ve o fotoğrafta gözlerim donuk görünüyor sanırım. Bu yüzden sunduğu tüm haberleri sırasında banaDonuk Gözler demeye başladı."...
..."Peki ya sen?" diye fisıldadı.
"Ben mi?"
"Sen bana bakıyor musun?"
"Sana bakmak için bir sebebim yok."
"Yok mu?"
"Yok. Karın olduğumu düşünüyorsan, üzgünum ama değilim."...
..Bu masumiyetin korkmam gereken herhangi bir şeye dönüseceğini hayal edemiyordum. Tarih onları nasıl kötü karakterlerolarak resmetmiş olursa olsun, anahtar büyücülerle ilgili sorunun özü her zaman bu olmuştu; serbest bırakılamayacak kadar güçlülerdi.
Kralların ve kraliçelerin hüküm sürdüğü bir dünyada var olamayacak kadar güçlü...
Okur Takip Önerileri
.."Düşmanlarıma karşı tetikte olabilirim fakat Tanrı beni dostlarımdan korusun."...
..Böyle olunca da sükunetimi daha çok kaybediyorum. Daha fazla atış kaçırmaya, daha çok öfkelenmeye, fazla düşünmeye başlıyorum. Eskisi kadar sıkı çalışmak ama daha az etkileyici sonuçlar almak insanı delirtiyor. Bu bedenle oynamak, kör bir bıçakla et kesmeye çalışmak gibi...
.En yakın şeye elini attı, yakaladığı masa lambasını alıp duvara fırlattı.
Kadınlar çığlık attı.
Sesini duyurmak için yırtınan polisi duyabiliyordu.
Telefonu kapattı.
Dikkatini çekmişlerdi işte...
."Ikisinin arasında pek fark olduğunu sanmıyorum."
Arkasını döndü. Aşağı inerken geriye bakmadı. Beton basamak.lardan inerken üzerindeki gözleri hissedebiliyordu; ağır ve onca yılsonra bile onu affetmeyen bakışları...
Gülüşü tenimde dans etti. Kollarımı ona sardım, yüzümde bir gülümseme belirdi. Ne kadar parlak olduğunu göremiyordum ama bana bakışından anlıyordum.
Işık saçıyordum...
.
O gece için pişmanım. Uyanık olduğum her saniye o gece- den pişmanlık duyuyorum. Kararlarımın sonuçları olduğunu asla unutmayacağım." Gözleri benimkileri buldu. "Ama kendimi af- fetmeye çalışıyorum. Ve... senden de beni affetmeni istiyorum."...
İğnene güven, Isobel. Yeni Dünya'da her şey mümkündür.
"Ya?" Tek kaşımı kaldırdım. "Tam olarak neye benziyorum?"
"Bir kütüphaneciye. Sadece gözlüğünüz eksik."
"Ne tesadüf." Kollarımı göğsümde kavuşturdum. "İki ayönce Atlanta Üniversitesi'nde kütüphanecilik pozisyonuna başvurdum. Gerçi hâlâ cevaplarını bekliyorum."
"Benimle dalga mı geçiyorsunuz?"
"Hayır."
İç çekip şakaklarını sıktı. "Harika. Eğitimli bir katile göz kulak olsun diye az önce lanet olası bir kütüphaneciyi işe aldım."...
..Darius soğuk, sert bir şekilde güldü. "Mirasıma ve bu gece şahit olduğunu düşündüğün şeye dair hiçbir şey bilmiyorsun."
"Öyleyse beni aydınlat."
"Senin beni aydınlattığın gibi mi? Sana söyledim, bu bir oyun değil. Hâlâ yapabiliyorken Jabari'ye dönmelisin. Sefaha- tine, güzel şeylerine geri dön."
Sözleri canını yakınca Larkyra irkildi. "Gerçekten benim için sadece bunların mı önemli olduğunu düşünüyorsun?"
"Öyle değil mi?"
"Aslında" dedi Larkyra, göğsüne bir acı saplanmıştı. Sajin, diye düşündü. Sakin. "Sen çoktan kararını vermişsen sözlerimin ne kıymeti var?"...
Onlar berbat kitaplar değil," diye karşılık verdi Phin sabırla "Senin sevmediğin kitaplar. İkisi aynı şey değil. Kötü kitaplar sadece çok kötü yazıldıkları için kimsenin basmayacağı kitaplardır. Basılmış olan her kitap birileri için 'iyi kitap' olacaktır."...
.
İyi yazarlar ödünç alır, büyük yazarlar çalar..
.
