Minnikkitaplik
@Sevda5206
Okumak iptiladır müptelâlara selam olsun!
Serbest Muhasebeci Mali Müşavir
Yüksek lisans
Ankara
Ankara, 29 Mart
198 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
- Sesten usanacak kadar ne duymuş olabilirsin ki?
- Kendi çığlıklarımı.
Kendimi bulmaya çalıştığım yerse çok yanlıştı.
İnsanlar kendilerine iyi gelen şeylere hep böyle... kötü davranırlar.
Okur Takip Önerileri
Başını kaldırıp yüzüme baktı. Susmak zorunda bırakan bir bakıştı bu.
Ona aşık olmam onu öldürmeyeceğim anlamına gelmezdi. Hatta bu birini öldürmek için şimdiye dek elde ettiğim en iyi gerekçeydi.
Ama herkesin de hassas noktaları farklı. Benim iki tane var. Birincisi paylaşmayı hiç ama hiç sevmem. İkincisi paylaşmayı sevmediğim şeyler hakkında konuşulmasını hiç sevmem.
- Bana işlediğin en büyük günahını söyle.
- Her şeyin iyi olacağına inandırdığım bir çocuğun tüm inançlarını elinden aldım.
- Peki. Yine gidecek misin?
- Senin varlığımla derdin ne?
- Derdim varlığınla değil.
Yokluğunla demek için çok utangaçtım.
Ölmek isteyeceğin bir dünyada yaşayıp seni yaratan varlığı mı umut ediyorsun?
Senin hakkındaki hiçbir şeyle baş edemediğim için senden nefret ediyorum.
Boşlukta sallanmak yerine sana sıkı sıkıya tutunmuştum... Seni yeniden görebilme fikrine. İşte şimdi gördüm. Hayat sandığımdan daha güzel.
Karşıma bakarken mutlu olabileceğim kimse çıkmadı. Değişmek isteyebileceğim kadar sevebileceğim bir şeye de rastlamadım. Oysa ben değişime açık hatta değişmesi gereken büyümemiş bir çocuktum. Eğitilmem, ıslah edilmem hatta sevilmem gerekiyordu.
Terk edilmem değil.
Ya tamamen gitmeli, ya bana gelmeliydi.
Bir insanı sevmek için neye ihtiyaç duyardık?
Kan bağına, ilgiye, şefkate, emeğe ya da sizi öldürebilme ihtimaline.
Sadece hayatta kalıyorduk, neden yaşamamız gerektiğini bilmeden