İçimde idam hükmünü giyen ve çaresiz bir teslimiyetle ölüme giden bir mahkumun sessizliği vardı.
Sevmek böyle mi olur? Ben kederimden ölüyorum, sen taş gibi duruyorsun.
Dünyada başkalarının saadeti için kendini feda eden insanlar vardır.
Okur Takip Önerileri
Yaşam o kadar zengin, o kadar güzel, o kadar fazla ilgi alanıyla dolu ki, bir insanın mutluluğunu, bir başka insanın davranışlarıyla sınırlaması bana çok saçma geliyor...
Aşktan daha büyük bir bencillik yoktur.
Herkes gibi olmak için her şeyi unutup hiçbir şey olmamış gibi yapmalıydım.
“İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma.”
Ölüm bilinci bizi daha yoğun yaşamaya yöneltir.
Çocukları, hatta torunları ölmüş olan şu insanlar, resimde, yaşamlarının belli bir anında donmuş olarak yaşıyorlardı.
Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını...
Suçluları anlamaya çalışmak tamam da merhamet göstermeyin lütfen. Çünkü kurbanlara haksızlık oluyor.
O kadar acı olaydan bahsetmiştik ki, mutlu olmaktan suçluluk duyardı insan.
Ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne insanlar bu kadar inceliği... Hakikat çok daha basittir, çok daha acımasız.
İyi ki sığınacak bir tanrı vardı her zaman, yoksa nasıl başa çıkardık bu hayatla?
Ve anladım ki benliğimizin farkına vardığımız an, acının pençesinde kıvrandığımız andır.
Elveda sana ey kalbimi ilk defa heyecan ve şiirle titretmiş olan masum aşk.
Başkaları tarafından kabul görmeye ve sevilmeye her birimizin ihtiyacı var ama öncelikle kendimizi kabul etmeyi ve sevmeyi bilmiyoruz.
Söz büyüdür. İnsan sözü kullanma yetisine sahip bir büyücüdür.
“Sevgimle bu kişiyi değiştirebilirim.” Ama bu doğru değildir. Sevginiz hiç kimseyi değiştiremez. Eğer biri değişiyorsa değişmeyi seçtiği içindir, sizin onu değiştirebilme gücünüzden değil.
Geçmişin sadece hatırlanmaktan zevk aldığınız kadarını düşünün.
