Sevgi KÖKSALAN
@Sevgikoksalan
Güneşi görmeyen şehirde / Söyle, nasıl yaşanır?
255 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sevgi KÖKSALAN tekrar paylaştı.
İşte, göçebe Juan-Juanlar, o kısa tarihlerinde, insanın bu gizli özüne kastetmek gibi en büyük vahşet örneğini çıkarttılar. Tutsakların yaşayan anılarını elinden almak usulünü bulmakla, insanlığa karşı en korkunç cinayeti işlemiş oldular.
Sayfa 145Kitabı okudu
- Asıl mesele de bu işte. Zaman ne kadar geçerse geçsin, bazı konularda hiçbir şeyi değiştirmez. Elinden malını mülkünü, varını yoğunu alsalar, bundan ölmezsin. Bunları yine edinebilirsin. Ama senin onurunu kırar, ruhunu öldürürlerse, işte buna çare yoktur
Sayfa 87 - KazangapKitabı okudu
"Dünya kuruldu kurulalı Aral vardı, şimdi o bile kuruduğuna göre insan ömrünün lâfı mı olur?"
Sayfa 53 - KazangapKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Saatler sessiz, hareketsiz akıp gidiyordu. İhtiyar bir insanın ömrü de böyle gelip geçerdi. Artık ağlamak, üzülmek neye yarar...
Sayfa 39Kitabı okudu
"Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da yoktur. Öyleyle niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?"
Sayfa 35Kitabı okudu
Sevgi KÖKSALAN tekrar paylaştı.
Mezarlığım, doğumum, tükenişim, üzülme.
İkimiz de asla bir şiirin en alıcı mısrası olamayacağımızı biliyorduk. Sen inanmak istemiştin sadece. Seni doğru olmasına rağmen asla kazanamayacak bir dava gibi sevdim, üzülme.
Bu yerlerde trenler doğudan batıya, batıdan doğuya gider gelir.. gider gelirdi...
Bu yerlerde trenler demiryolunun her iki yanında ıssız, engin, sarı kumlu bozkırların özeği Sarı-Özek uzar giderdi...
Coğrafyada uzaklıklar nasıl Greenwich meridyeninden başlıyorsa bu yerlerde mesafeler demiryoluna göre hesaplanırdı.
Trenler ise doğudan batıya, batıdan doğuya gider gelir.. gider gelirdi...
Sayfa 10Kitabı okudu
Aruzlar başka şey
Hatırakar başka.
Güneşi görmeyen şehirde
Söyle, nasıl yaşanır.
Orhan Veli Kanık
Ensemizden vuruyorlardı bizi! Dilimizin kökünü keser kargıları. Ağzımıza dolar dişlerimiz. Isırmak kanlı tuncu damakla!
Sayfa 18
10
Bu umut özgür olmanın kapısı;
Mutlu günlere insanca aralık.
Bu sevinç mutlu günlerin ışığı;
Vurur üstümüze usulca ürkek.
Gel yurdumun insanı görün artık,
Özgürlüğün kapısında dal gibi;
Ardında gökyüzü kardeşçe mavi!
Sayfa 11
9
Yiğit sürücüleri tarihsel akışın,
İşçiler, evren kovanının arıları;
Bir kara somunun çevresinde döndükçe
Dünyamıza özgürlük getiren kardeşler.
O somunla doğrulur uykusunda akıl,
Ağarır o somunla bitmeyen gecemiz;
O güneşle bağımsızlığı erer kişi.
Sayfa 11
Elleri var özgürlüğün,
Gözleri, ayakları;
Silmek için kanlı teri,
Bakmak için yarınlara,
Eşitliğe doğru giden.
Sayfa 10
