Gülnar Durmaz
@Seyyahnameler
İstanbul
13 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yedi kere asılan yedi kere indirilir
...
linç kardeslerini
kandan gömlek giymişlerden daha iyi kim bilir?
tarihin doğrusu diye emrolunur zorbalığın zaferi,
Daha kaybımın acısını üzerimden atmadan kuaföre koşturmam ve bunu allı, çiçekli elbisemi üzerime geçirerek yapmış olmam hoş karşılanmamıştı o kesin, fakat en çok annemin hayran olduğu lepiska saçlarımı boyatmaya yeltenmem rahatsız etmişti onları.
Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
Tilkinin Ziyafeti
Sürekli rol yapıyorum. Sadık, bağlı, coşkun görünmek için sürekli rol yapıyorum ve bunları abartarak yapmak zorundayım yüz ifademle, el kol hareketlerimle, ses tonumla.Öyle bekleniyor çünkü benden. Neyi sevip neyi sevmemem gerektiğini öğretiyorular. ne kadar ne şekilde sevmem gerektiğini ezberletiyorlar, bana sevgiyi tekrar öğretiyorlar.
Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Nedense insanların yaralı anlarının en savunmasız ve zararsız anları olduğuna dair bir yanılgıya düşülür hep, ne feci bir aldanmadır bu, aksine o anlar, iyi ile kötü arasında hızlıca gidip gelinen en tekinsiz ve nadir yolculuklardan biridir. Daha engebelisi yoktur.
Sayfa 31 - Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
Nedense insanların yaralı anlarının en savunmasız ve zararsız anları olduğuna dair bir yanılgıya düşülür hep, ne feci bir aldanmadır bu, aksine o anlar, iyi ve kötü arasında hızlıca gidip gelinen en tekinsiz ve nadir yolculuklardan biridir. Daha engebelisi yoktur.
Sayfa 31 - Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
O kadar çok gözyaşı döktü ki kederin kabını fazlasıyla doldurdu, geriye kalanlar ise adeta bir kutlamanın ıslak konfetileri gibi kaldılar. Annemin ilerleyen illeti ile annesinin kurtuluşunu bir araya getirmeyi başaran en saygılı en yakışır en coşkun aracı keşfetmişti; gözyaşlarını. Bir de en estetiğini; çok güzel ağlıyordu Ayşegul
Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu
Asıl o bize acıyordu, kızıyordu da; kimliklerimize tutunmaktaki bu direncimize öfkeleniyordu sessizce. Bu yüzden gözlerini tavandan ayırıp bize bakmaya tenezzül dahi etmiyordu artık. O, yalnızca ona bahşedilmiş bir lütfu yaşıyordu, geçiciliğinden kurtulmak üzere olmanın coşkusunu, kimsenin duyamadığı ilahi bir melodiyle kutluyor, cehaletimizle alay ediyordu.
Yeni İnsan YayıneviKitabı okudu