Kaos ve düzen yaşanan tecrübenin en temel iki öğesi, varlığın en temel iki alt koludur. Ama şey ya da nesne değildir ve öyle tecrübe edilmez. Şeyler ve nesneler , nesnel dünyanın parçalarıdır. Cansız ve ruhsuzdurlar. Ölüdürler . Bu , kaos ve düzen için geçerli değildir . Kaos ve düzen kişilikler olarak algılanır, tecrübe edilir ve anlaşılırlar (anlaşıldıkları kadarıyla) ve bu durum , modern insanların algıları , tecrübeleri ve anlayışı için de tıpkı atalarınınki kadar geçerlidir . Tek fark , modern insanların bunu fark etmemesidir.
Her gün aynı Şeyleri tekrarlayıp hayatına yeni şeyler katmazsan yaşamışta sayılmazsın. Deneyimlemekten çekinme insan ancak gerçek deneyimler ve anılar biriktirdiğinde yaşadığını hisseder.
Tao birdir, ama meydana geldiği anda iki olmak zorundadır.
Madde ve bilinç, erkek ve kadın, gündüz ve gece, hayat ve ölüm olmalıdır.
Bu iki ilkeyi her yerde bulacaksın. Hayatın tamamı bu ilkeden ibarettir ve bu ilkenin ardında Bir saklıdır.
Bu ikiliklere, zıt kutuplara dahil olmayı sürdürürsen dünyada kalırsın.
Zekanı kullanırsan, biraz daha uyanık olur ve şeylerin derinliğine bakmaya başlarsan şaşıracaksın- zıtlıklar gerçekten zıtlıklar değil, tamamlayıcılardır.
Ve onların ardında tek bir enerji vardır: Bu, Tao’dur.