Yan yanayken saate bakmanın ayıp olduğu zamanlardı.Karşılıklı oturdun mu masaya, bir gözlere bir de uzaklara bakılırdı, eski yad edilirken.Ellerde telefonlar yoktu, çocuktuk. Büyükler, eski günleri konuşurken uyuyakalmak diye bir şey vardı. Sevmeler sessiz ve sebepsizdi. Ne gösterişe gelir, ne nedenlere sığardı.
Her şeyden önce samimiyet gelirdi.
Sevda sırdı. Söylenmezdi. Sevilenin adına türküler yakılır ama onun ardından kimseye yakınılmazdı. Eşyalar pahası ile değil, hatırası ile kıymetlenirdi. Eşyalar değil, insanlar ağırlanırdı evlerde ve kalplerde. İnsanlar aldıkları ile değil, verdikleriyle değer ifade ederdi.
Evveldi,Güzeldi....