Tuba Ağkuş Gündüz
@Tubagndz
İngilizce Öğretmeni
171 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
240 syf.
·
Puan vermedi
Geçmişin ayak numarası, şimdiki zamanınkine uymuyor, çok dar kalıyormuş be Mabel!..
kimsenin kimseyi umursamadığı saat ve coğrafyalarda asıl sevginin değerini anlıyor insan.
Okur Takip Önerileri
Suçluluk duygusu derinizin altına girdi mi artık çektiğiniz bütün fotoğraflara hakim olur. Hepimiz biraz suçlu değil miyiz engel olamadığımız ölümlerden ve mutsuzluklardan sanki? Yangınları, cinnetleri, yoksullukları, savaş ve hırsızlıkları seyrederken, hepimiz biraz katil, biraz hırsız ve biraz da fesat değil miyiz yani?
Kim yaşamını tamamen düzene sokabilmiş ki ? Düzene girecek bir şey midir yaşam?
Yıldızları yerinde bulmak ne büyük umuttur.
Erkeklerin en çok yönlüsü bile monotondur, bu yüzden asıl çokeşliliğe gereksinen kadınlardır!
Tanrım, mucizelere yalnızca aptallar mı inanır, yoksa mucizeler yalnızca onlara inananlar için mi gerçekleşir ?
Nasıl çıldırdık biz hep birlikte ? Nerede yitirdik sağduyumuzu ? Neden sürekli korkuyoruz... birbirimizden ve Tanrıdan?
'' Kendine bir hoşça bak; alemin özüsün sen; varlıkların gözbebeği olan insansın sen.'' Şeyh Galip
Birini sevmenin onun en berbat yanlarını, hatta bazen insanı kahreden en boktan özelliklerini bile kabul edebilmek olduğunu bilerek doğmuş biriyim ben!
İnsan daha önce tanımadığı kişilere karşı yaşam sorumluluğu taşır mıydı? Taşımalı mıydı? Taşıyorsa bu edinilmiş, öğrenilmiş yani uygarlaşmış insan davranışı mıydı?
Yakınına sokulmadıkça, kokusu duyulmayan mücerret koku gibidir ölüm.
Sanmak, içinde umutlar, düşler ve heyecanlar vaat eden çok boyutlu bir kavramken, olmak gerçeğin sert, kalın, köşeli ve katı üç boyutunu taşır yalnızca... Ne mutludur o, oluşlarının içine sanışlarını da katmayı başaran insanlara...
Yazar, insan denen hayvanların en yalnızıdır.