"Bir lahza uzaktan seni görmem,
Hasretle yanan bağrıma bir damla su oldu.
Sensiz geçerek ruhu karartan koca bir yıl,
Hissiz ve hayatsız bir ölüm uykusu oldu.
Ömrümdeki en korkulu endişe ve duygu,
Sensiz yaşamak korkusu oldu."
5 Mayıs 1945,
Samet Yıldız kardeşimin memleketinin tarihine ışık tutan eserini bir çırpıda okudum. Kendi sılam için de umarım böyle nitelikli bir çalışma yayımlanır. Özellikle Kirazlılar veya eski adıyla Kelesliler, bu eseri kesinlikle okumalı ve mâzileri hakkında mâlûmat sahibi olmalı diye düşünüyorum. Son olarak kitabını imzalama inceliğini gösteren kıymetli yazara teşekkürlerimi gönderiyorum.
Biz de bazı bazı acırız kendi kendimize. Bize kabul edilebilir görünen biricik acıma budur; belki pek de anlayamayacağımız, pek de erkekçe bulamayacağımız bir duygu.